കവിത -
*എന്നിട്ടും*
*ഉണ്ണി വാരിയത്ത്*
ഈരഞ്ചു മാസം ഗർഭഭാരം ചുമന്നോളമ്മ
ഈറ്റുനോവേറ്റു പെറ്റു വളർത്തിയതുമമ്മ
എൻ മക്കൾ മിടുക്കരെന്നൂറ്റം കൊണ്ടവനച്ഛൻ
എന്നിട്ടും വൃദ്ധസദനത്തിൽ തള്ളിയോർ മക്കൾ!
പൊള്ളും സത്യമേ നിന്നെയുൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയാതെ
നുള്ളിനോക്കുന്നു സ്വയം
പാവങ്ങൾ രക്ഷിതാക്കൾ
ഞെട്ടിത്തരിച്ചുമിടനെഞ്ചു
ദ്രുതം തുടിച്ചും
പൊട്ടിക്കരയില്ലവർ മക്കളെ ശപിക്കില്ല
നിഷേധികളെ മക്കളല്ലെന്നു പറയില്ല
നിശ്ശബ്ദസഹനവുമായ് ചത്തുജീവിച്ചാലും
***
peoms
SHARE THIS ARTICLE