കവിത:
ചുവന്ന പാട്ടുകൾ
ദിപു ശശി തത്തപ്പിള്ളി
..............................
ഭൂമിയിലെ അവസാന പച്ചത്തളിർച്ചൂരും,
ദിക്കറിയാതെ, എങ്ങോട്ടോ പറന്നുപോയപ്പോഴാണ്;
ആകാശത്തു നിന്നും-
ഒരു മരഗോവണി താഴേക്കൂർന്നത് ....!
ഹരിതകണങ്ങളാലലംകൃതമായ,
ഗോവണിപ്പടവുകളിൽ;
പണ്ടെന്നോ തുടികാട്ടിയാഴുകിയ
കാട്ടാറുകൾ പുളച്ചു മദിച്ചു.. !
ഉണങ്ങി മെല്ലിച്ച കാടകങ്ങൾ തെഴുത്തു വളർന്നു... !
തേക്കുപ്പാട്ടിന്നീണങ്ങളിൽ;
കലപ്പകൾ കലമ്പാൻ തുടങ്ങി...!
ഭൂതകാലക്കുളിർ വീണ്ടെടുത്ത്,
കിളിപ്പാട്ടുകൾ ചിറകുവിടർത്തി...!!
അന്നേരമാണ്…;
ഉറവക്കിടാങ്ങളെത്തേടി,
ഉച്ചക്കടലാഴങ്ങളിലേ - ക്കൂളിയിട്ടവർ,
തിരമാലത്തുഞ്ചത്തു നിന്നും;
മൺകുടുക്കയിൽ ചുവപ്പിന്റെ വിത്തുകളുമായി
ഗോവണി കയറാൻ തുടങ്ങിയത്…!
അനന്തരം..,
ഊഷരതയുടെ നിഗൂഢ ഞരമ്പുകളിൽ നിന്നും,
ഉയിർപ്പിന്റെ നാമ്പുകൾ പൊട്ടിവിടർന്നു.. !
ചക്രവാളങ്ങളെ ചുവപ്പിച്ച് ചുവപ്പിച്ച്;
കനൽ വഴികൾ പിന്നിട്ട
ഗാഥകൾ;
ഗഗനവിതാനങ്ങളിലേക്ക്,
തലപ്പുകൾ നീർത്തി -
മണ്ണിന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പുകൾ
പകർന്നു കൊണ്ടേയിരുന്നു..!
peoms
SHARE THIS ARTICLE